Yüzyıllık Yalnızlık - GABRIEL GARCIA MARQUEZ

Masal tadında anlatılmış, gerçek bir hayat hikayesi Yüzyıllık Yalnızlık. Gabriel Garcia Marquez romanın konusunun bizzat çocukluğundaki yaşantı ve deneyimlerinden meydana geldiğini belirtmiş bir söyleşisinde.

Ursula ve Jose Arcadio ile başlayan yolculuğa; onların çocukları, torunları, torunlarının çocukları ile devam ediyoruz. Aile büyürken yaşadıkları kasaba da onlarla beraber gelişip büyüyor. Her bir ferdin hikayesini , örümcek ağı gibi birbirlerine dolanmış hayatlarını , içerisine gizemler, sıra dışı olaylar katılmış bir üslup ile okumak romandan öte uzun bir masal dinlemek gibi geliyor okuyucuya.

Abartılı gerçeklik Gabriel Garcia Marquez'in eserlerinde kullandığı bir tarz. Daha önce Acı Çikolata'da da aynı yöntemin kullanıldığını yorumlarımda belirtmiştim. Acı Çikolata'yı da çok büyük keyif alarak okumuştum. Ancak Marquez'in bu yöntemi kullanış şekli, konunun örgüsü içerisine öylesine harmanlanmıştı ki, okuyucuyu rahatsız etmekten öte sanki olması gereken, beklenen bir olgu gibi duruyordu. Bir yaralının kanının akarak tüm kasabayı dolaşması, bir ölünün ziyaretleri, hatta konuşması sizi rahatsız etmiyordu.

Romanın odak noktasında kasabaya gezginci olarak gelen bir çingene kafilesindeki Malqudies'in gizemli defteri var. Bu defter önce Jose Arcadio'nun sonra da ailenin diğer fertlerinin eline geçiyor. Hikaye boyunca hep birilerini onun şifrelerini, anlaşılamayan dilini çözmeye gayret ederken buluyorsunuz. Aslında defterin içeriği ailenin korkulan yazgısını barındırıyor. Ursula'nın başından beri korktuğu gerçek, yüz yılın sonunda vuku buluyor. Ailenin soyunu sonlandıran bu olay, defterin çözümlenmesi ile anlaşılır hale geliyor. Çünkü Yüzyıllık Yalnızlığa mahkum edilen soyların, yeryüzünde ikinci bir şansı olmuyor.